Kuvvet Yurdakul'un kişisel web sitesidir

Şaşırmak ya da olmamak

 

Biz en son neye şaşırdık? Bir kocaman  telaşa, yok oluşa sürüklendikçe mi yitirdik şaşırma duygumuzu?. Beklemediğimiz, hesabını yapmadığımız bir şey kalmadı mı? Ne olsa “olabilir”den mi ibaret?

 

Biz en son neye şaşırdık? Gökte uçan yunus balıkları görsek kuru bir “aaa” çıkıyor ağzımızdan. Acelemiz varsa o da çıkmıyor, göğe bakacak zaman kalmıyor koşturmaktan. Olup biteni anlayamadıkça olup biteni anlama isteğimiz azalıyor. Bir vazgeçenler kümesinde etkisiz elemanlar haline getiriliyoruz. Bizi insan yapan ne varsa kurtuluyoruz bir bir!

 

Gogol “Çağımızda akıllı olanlar ya alkolik oluyor ya deliriyor!” derken haklıydı. Bu çağı görse “ya” ların yerine “hem” koyardı. Hangi çağda yaşayanlar insanlık tarihi boyunca süregelen ne varsa yok oluşuna bizim kadar tanıklık etti? Hangi çağda yaşayanlar bu kadar muazzam bir “malumat” saldırısına maruz kaldı? Hangi çağda yaşayanların bizim kadar tv, radyo kanalları, internet siteleri, gazeteleri, dergileri, telefon şebekeleri oldu da bizim kadar iletişimsizliğe mahkum edildi? Oturup karşılıklı muhabbet etmenin bir sonraki kuşağa aktarılıp aktarılamayacağından emin değiliz. Elektrikler kesilince paniğe kapılıyoruz, gelince üzülüyoruz. Şaşırmıyoruz ve daha kötüsü şaşırmadığımıza da şaşırmıyoruz.

 

Son zamanlarda çekilmiş hemen hemen bütün filmler  kurgularını finallerindeki şaşırtıcılığa yaslıyor.  Tek ve gerçek bir şaşırtıcılığa milyon dolarlar harcanıyor. Fazlası kazanılıyor. Şaşırmak artık bir ihtiyaç. Paha biçilemiyor. Şaşıran insan o kısacık zamanda 3 eylem gerçekleştiriyor. Kendisinden çıkıyor, kendisine bakıyor ve kendisine dönüyor. Şaşırmak değiştiriyor. Şaşıran biri için hiçbir şey bu  duyguyu yaşamadan önceki gibi olmuyor. Şaşırmayan insan, şişeye benziyor.

 

Biz ilkelken şaşkındık sonra modern olduk, alıştık. O kadar çok şey o kadar üst üste oldu ki, “şaşırtıcı ve “sıradan” yer değiştirdi. Alıştık. Kolaylaştırdık yaşamayı. Duygularımızı yitirdikçe azalttık sorunlarımızı. Yaşantıyı “ömür” yapmaya nefes alıp vermek yeter sandık.

 

Çıkıp gelseydi Gogol, bir güzel şaşırırdık öyle değil mi?

 

Sahi sen en son neye şaşırdın?